Myo-inozytol i D-chiro-inozytol odwracają cechy PCOS w mysim modelu

Bevilacqua A. i in., Myo-inozytol i D-chiro-inozytol (40:1) odwracają histologiczne i funkcjonalne cechy zespołu policystycznych jajników w mysim modelu J Cell Physiol. 2019 czerwca;234(6):9387-9398. doi: 0.1002/jcp.27623. Epub 2018 Paź 14.

Abstrakt

Myszy wystawione na ciągłe światło przechodzą funkcjonalne i histologiczne zmiany, które naśladują ludzki zespół policystycznych jajników (PCOS). Zespół ten wywołaliśmy przez wystawienie 30-dniowych kobiet na 10 tygodni stałego światła. Badano morfologię i histologię jajników oraz parametry rozrodu (czas obserwowanej ciąży/porodu). Jajniki myszy modelowanych PCOS wykazywały brak pęcherzyków trzeciorzędowych i ciałek żółtych, zmienioną architekturę jajników i zwiększoną grubość warstwy osłonki. Gdy myszy powróciły do ​​normalnego schematu jasno-ciemno przez 10 dni, nastąpiła niewielka, spontaniczna poprawa, podczas gdy szybkie i prawie całkowite wyleczenie objawów PCOS uzyskano, podając zwierzętom dzienną suplementację 420 mg/kg mio- inozytol i D-chiro-inozytol (MyoIns/DCIns) w stosunku molowym 40:1. Mianowicie jajniki myszy leczonych tym protokołem odzyskały normalne cechy histologiczne i właściwy stosunek grubości warstwy komórek otoczki/ziarniniaka (TGR), co sugeruje, że fenotyp androgenny został skutecznie odwrócony. Rzeczywiście, zidentyfikowaliśmy TGR jako użyteczny wskaźnik PCOS, ponieważ jego wzrost u myszy modelowanych PCOS korelował liniowo ze zmniejszoną zdolnością rozrodczą (r = 0,75, p < 0,0001). Myszy leczone formułą 40:1 odzyskały niskie wartości TGR i szybciej odzyskały płodność, z fizjologicznym czasem porodu po kryciu. Z drugiej strony, wyższa formuła leczenia D-chiro-inozytolem, taka jak MyoIns w porównaniu z DCIns 5:1, była nieskuteczna lub nawet miała negatywny wpływ na wyniki kliniczno-patologiczne.