Kompleksowy przegląd roli połączonego mioinozytolu i D-chiroinozytol (stosunek 40:1) w leczeniu PCOS. Abhijeet G Malvi, Alok Chaturvedi, Sonal V Mehta, Kishore R Sonkusare, Nilanj S Dave.
Abstrakt
Zespół policystycznych jajników (PCOS) jest jednym z najczęstszych schorzeń metabolicznych i reprodukcyjnych wśród kobiety w wieku rozrodczym. Pacjenci z PCOS prezentują konstelację oznak i objawów towarzyszących z zaburzeniami miesiączkowania i nadmiarem androgenów, co znacząco wpływa na jakość życia. Kobiety z PCOS jest zagrożona różnymi schorzeniami, w tym otyłością, insulinoopornością, cukrzycą typu II, choroba sercowo-naczyniowa (CVD), niepłodność, nowotwory i zaburzenia psychiczne. Dokładna patofizjologia PCOS jest słabo poznana, chociaż badania sugerują ważną rolę insulinooporności i/lub wypadkowej kompensacyjna hiperinsulinemia. Niedobór wykorzystania i/lub dostępności tkankowej mioinozytolu (MI) i/lub dchiroinozytolu (DCI) u pacjentów z PCOS może prawdopodobnie prowadzić do typowej dla tego zespołu oporności na insulinę. Niedawne badania wykazały, że skojarzony suplement zawierający zarówno MI + DCI w ich fizjologicznych właściwościach stosunek osocza 40:1 jest w stanie poprawić profil hormonalny, czynność jajników i insulinooporność w PCOS pacjentów. Celem niniejszego przeglądu było podsumowanie aktualnie dostępnych danych dotyczących MI+DCI (40:1) terapia skojarzona u pacjentów z PCOS.